Ο ταξιτζής που έδωσε χαρά

Σου μιλάει. Δεν μουγκρίζει δυο κουβέντες. Συζητάει και σου δίνει πληροφορίες. Σε διευκολύνει. Χαμογελάει, πως το λεν;!

Είναι ο ταξιτζής της Βαλένθιας και της Ισπανίας γενικότερα.

Μπορεί η βραδινή ταρίφα να είναι 6€, μα αν είναι για τέτοια κούρσα κάθε φορά, τα δίνω και χιλιοευχαριστώ κιόλα που με φέρατε έτσι ευχάριστα σπίτι μου. Τα βρώμικα ταξί σπανίζουν. Η μουσική πάντα χαλαρή, ποτέ στην διαπασών. Εγώ που έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται την «διαδικασία» του ταξί, γιατί πολλές φορές ρισκάρεις ή την ηρεμία σου ή το άγχος σου, τώρα πιάνω την ψιλή κουβέντα μαζί τους και ξέρω πως ωραία θα τα πούμε.

Απόψε λοιπόν, πριν κατέβω από το ταξί, λέω στον καλό κυριούλη:

-Επειδή είναι οι τελευταίες μου μέρες στην πόλη σας, θα ήθελα να σας πω ένα μπράβο για το γεγονός ότι, όλοι είστε πάντα χαρούμενοι και καλοπροαίρετοι. Δεν το συναντάς αυτό σε όλες τις χώρες.

-Μα ναι κοπέλα μου, είπε γελαστά, αν δεν δώσεις λίγη alegria στους ανθρώπους δεν θα πάρεις κιόλας.
Τι είπε ο άνθρωπος;
Αν δουλεύαμε όλοι με αυτό το σκεπτικό, δεν θα δουλεύαμε ουσιαστικά…