oceano-fantastiko

Tο πάρκο «Ωκεανογράφικο», ένα από τα μεγαλύτερα ενυδρεία της Ευρώπης, συγκαταλέγεται στα must c της Βαλένθιας.


Ότι έκανα σαν μικρό παιδάκι όταν το επισκέφτηκα περιττό να το πω. Καρχαρίες πάνω από το κεφάλι μου σε ενυδρείο-θόλο, ψάρια, ψάρια, ψάρια, χρώματα, πλασματάκια αεικίνητα αλλά και βραδυκίνητα. Ο θαλάσσιος ελέφαντας μου έκανε την πιο μεγάλη εντύπωση. Τι κήτος ήταν αυτό; Βαρύ ζώο το άτιμο. Αλλά αυτά τα μουστακάκια του, τα δοντάκια του και τα μικροσκοπικά ποδαράκια του το μετέτρεπαν στον αγαθό γίγαντα που όλοι συμπαθούν. Πιο κάτω δύο φάλαινες, άσπρες, τεραστίων διατάσεων. Η μια παιχνιδιάρα, η άλλη νωχελική και μελαγχολική, κοιτούσε από τα κάγκελα μιας πορτούλας.

Φώκιες! Μαμά, είδα φώκιες σου λέω! Η μια μάλιστα με ακολουθούσε στο τζάμι. Για τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα. Τις είδα και στην λιμνούλα τους. Αραχτές. Και οι πιγκουίνοι; Τι σου λένε; Παρεμπίπτοντος, το Μαδαγασκάρη 2 μας διασκέδασε πολύ, κι ας την είδαμε στα ισπανικά, μιας και είπα πιγκουίνοι.
Επίδειξη δελφινιών. Πάνω από 12 πρέπει να ήταν τα πανέξυπνα αυτά θηλαστικά. Φωνητικές ικανότητες, κίνηση, σκέρτσο, συγχρονισμός. Η σχέση τους με τους εκπαιδευτές φαινόταν τόσο ξεχωριστή. Παίζει να χλαπάκιασαν πάνω από 3 κιλά ψαράκια το καθένα, αλλά πώς αλλιώς να τα ευχαριστήσουν για αυτό το μοναδικό θέαμα που προσέφεραν;



Ωραία όλα αυτά τα εντυπωσιακά. Και σε αυτά θα μείνω. Γιατί το -αιχμαλωσία ή αφανισμός η μοίρα που επιφυλάσσει ο άνθρωπος στα ζώα- μου έκατσε στο στομάχι μετά από σχόλιο στον Περαστικό.