Άλλα για άλλα, της παρασκευής το γάλα..

Παρασκευή βράδυ, ώρα 22:50. Έχω μόλις ξυπνήσει από μεσημεριανό ύπνο (η έννοια βιολογικό ρολόι δε σημαίνει τίποτα πια για μένα) μετά από το τρελό ξενύχτι για τη δημιουργία μιας μακέτας-εργασία σχολής, την οποία έφτιαξα δυο φορές γιατί είμαι παιδί με φιλότιμο και επίσης θεωρώ οτι η προσπάθεια πρέπει να εκτιμάται περισσότερο από κάθετι άλλο. Anyway, έξω ένας αέρας με τρελά μποφόρια και μια βροχή-ψιχάλα κατοστάρικο, Τί να κάνω κι εγώ, παρασκευιάτικο μέσα δε μένω, κάνω και διαμαρτυρία στο «σήμερα λέω να μη βγω» γιατί τελειώνουν οι μέρες και θα τα μαζεύω σιγά σιγά, οπότε..δεν πάς ένα σινεμά; λέω. Πάω, απαντάω. Και πολύ καλό μου ακούστηκε κιόλας. Είναι αλήθεια, οτι δεν έχω επισκεφτεί πολλές φορές το σινεμά σε αυτούς τους 6 μήνες μου εδώ. Μόνο 3 φορές έχω πάει, και αυτό γιατί δεν το ευχαριστιέμαι. Εγώ, που μέχρι και το Zoolander στο σινεμά το έχω δει!! Την πρώτη φορά πήγα σχεδόν σε έκσταση γιατί θα έβλεπα και Γούντι Άλεν με Χαβιέ Μπαρδέμ και Πενέλοπε Κρούζ και γυρίσματα σε Βαρκελώνη και όσο να το πεις, βόηθησε και η ιντερνασιοναλ κοριτσοπαρέα μου, την αποθέωσα τη βραδιά. Γιατί την πρώτη φορά, όλα τα παράβλεψα, ένεκα των παραπάνω λόγων..Μετά όμως; Ξύνισε το γάλα. Άντε δεν πειράζει που η αίθουσα είναι 5x3, ούτε που τα ποπ κορν τα ψήνετε με κακής ποιότητας ηλιέλαιο, ούτε καν βουτηράκι, ούτε που δεν έχετε πάγο για την Coca Cola, ούτε που τα καθίσματα δεν είναι αριθμημένα και οκ, το Χάρβυ Μίλκ το βλέπεις και χωρίς το Dolby Digital, και έχω πάψει να γκρινιάζω κιόλας και αχάριστη δεν είμαι με τη ζωή μου πια! ... όμως… Γιατί ρε παιδιά μεταγλωττίζετε τον Σον Πένν; Τον Χιού Γκράντ γιατί; Δηλαδή , όχι απλά κρίμα ..έγκλημα! Αφού μια χαρά τα έχουμε χωρίσει στην Ευρώπη και λέμε Γερμανικός Κινηματογράφος (ναι, έχουν μεταγλωττίσει και το «Οι ζωές των Άλλων»), Γαλλικός Κινηματογράφος, Ιταλικός κλπ κλπ..Δηλαδή μόνο η σκηνοθεσία είναι; Το κείμενο δε σας λέει τίποτις; Γιατί αν μπορούσαν να κάνουν όλοι τις ανάσες του Χιού Γκράντ και τα κοψίματα στην χαρακτηριστική Α-γ-γ-λ-ι-κ-ή προφορά του, δεν θα ήταν και κανένας μεγάλος ηθοποιός, ένα ντομπλαδόρος της κακιάς ώρας θα ήταν που θα κρατούσε τα λόγια του Μπερνάλ, για παράδειγμα. Αντίστοιχα ο ισπανικός λόγος που είναι γεμάτος βωμολοχίες δεν μπορεί να μεταφραστεί και όμως γίνεται. Ευτυχώς όχι στην Ελλάδα. Εδώ θέτω το εξής ερώτημα και παρακαλώ όποιος ρημαδοδιαβάσει αυτό το κείμενο να μου απαντήσει. Γιατί σε όλη την Ευρώπη, εκτός από την Πορτογαλία και την Ελλάδα μεταγλωττίζουν τις «αλλοδαπές» ταινίες και σειρές; Πώς αγάπη μου ιταλιάνικη, έχεις δει «Φιλαράκια»; Το how you doin’ πώς το αναπαράγεις δηλαδή; Come staaaiiii? Και αν θες πες μου, ότι γελάς το ίδιο. Τόλμα. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να είσαι 40 και να μην έχεις ακούσει ποτέ τη φωνή του Πατσίνο ή του Μάλκοβιτς, για να μην αναφερθώ στις μοναδικές ταινίες «ατάκας» που μας χαρίζει η αγγλική. Πώς να μιλήσουν μετά αγγλικά οι Ιταλοί και οι Γάλλοι; Λογικό που δεν ξέρουν και δεν είναι να το γελάς. Ενώ οι Πορτογάλοι μια χαρά. Ροδάνι.
Τώρα αυτό το από πάνω ήθελα να πω ότι είναι παρένθεση για το ποιοι λόγοι συνηγορούν στο να μην πηγαίνω σινεμά αλλά κάθε φορά που συζητώ για την μεταγλώττιση των ταινιών, με πιάνει μια μανία ξερολίασης, γιατί ειλικρινά πιστεύω (να και τώρα με πιάνει) ότι έχω δίκιο. Σταματήστε τα μεταγλωττισμένα. Δε νομίζω ότι επειδή η γιαγιά μου δεν βλέπει να διαβάσει τους υπότιτλους από τις ταινίες, της στοιχίζει περισσότερο από όσο ενός Ιταλού 50χρονου που δεν ξέρει ούτε πως είναι το «τι κάνεις» στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά κλπ κλπ κλπ.
Με τα πολλά για να κλείσω, θα πω ότι πήγα στο σινεμά, το οποίο βρίσκεται στον αποκάτω δρόμο, μπήκα να δω το “Changeling”, ή αλλιώς “El intercambio” και εκεί που έχει αρχίσει να ψήνεται το πράμα για τα καλά (σε αντίθεση με τα ποπ κορν, που κάθε φορά χάλια ψημένα είναι αλλά κάθε φορά παίρνω, όπως και αναψυκτικό χωρίς πάγο) κόβεται και το ρεύμα ένεκα του ανεμοστρόβιλου! Ταινία γιοκ, «περδόνα τσίκος, μανιάνα» ..πάει και η απαγωγή και το καπέλο της δεκαετίας του 1930, που τόσο πολύ πήγαινε στην Τζολί..πάω και εγώ..τι να κάνω δεν ήξερα, να καμωνόμουνα καλύτερα, η παρέα απρόθυμη για πιώμα, έκλειναν και τα μπαρ… Σκατούλες. Γυρίσαμε σπίτι με μια ολόζεστη μπαγκετούλα από το 24ωρο ψιλικατζίδικο, την απογεμώσαμε με ένα καπνισμένο τυράκι γίδινο, καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε… Έχει πάει 4 και το μάτι δεν κλείνει μα αντίθετα βλέπει ακόμη κι αυτά που δεν φαίνονται τη μέρα. Σκόνη στο πάτωμα , παίρνω την ηλεκτρική, οι Σισιλιάνες «συγκάτοικες» φωνάζουν τους γείτονες Ιταλούς του νότου και βλέπουν μια ταινιούλα..εγώ μαζί με τη σκούπα βάζω και πλυντήριο. Ξανακόβεται το ρέυμα. Αρχίζω τα καντήλια, στα ελληνικά , έρχεται το ρεύμα, αποτελειώνω, ρίχνω και ένα σφουγγάρισμα, μετά ντουζάκι, ζεστό γάλα και νάνι.

Να χ**ω την Παρασκευή μου μέσα.