Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Fotographies aus Deutschland – Berlin!

Γρήγορο πέρασμα από την πρωτεύουσα της Γερμανίας, γρήγορα φωτογραφικά κλικ, γρήγορη ανάρτηση, γρήγορη καλησπέρα! :)



Η αλλαγή ήρθε το 1989 με την πτώση του τοίχους του Βερολίνου.


Ματιές στο παρελθόν



Μνημείο αντιπροσώπων του Reichstag (κοινοβουλευτικό κτήριο)


Παιδία σε ανοιξιάτικο φόντο


Χοτ-ντογκάκι ψήσε-επί-τόπου


Τηλεοπτικός πύργος των 365 μέτρων ύψους




Τυπάκος Βερολινέζος Dj




Στην πύλη του Βρανδεμβούργου




Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Μπλου, μπλου, μπουρμπουλήθρες!



Όλοι αυτοί με τις σημαίες πού πάνε;


Το ότι αποσυντονίζεται η πόλη, κλάιν, κάθε μέρα κομφούζιο είναι. Με κάτι πεζούς τρομαγμένα ποδαράκια που τρέχουν. Οι δε τουρίστες. Το τι θρασύτατα, εκνευριστικά κορναρίσματα ακούνε αν κάνουν κάποιο οδηγικό λάθος στους επ’ αόριστον under construction δρόμους… Αλλά αυτά τα τρομαγμένα ποδαράκια… Που όταν τους δώσεις προτεραιότητα είναι κάπως, έτσι, διστακτικά. Σου λέει, να περάσω, σοβαρά το κάνει; Περάστε καλέ. Είμαι η miss προτεραιότητα. Και παίρνω την ευθύνη όλη πάνω μου αν κορνάρει ο πισινός. Που θα κορνάρει. Σκατά (καλά ε, το word δεν αναγνωρίζει την λέξη σκατά, και την βγάζει λάθος) να φάει και να μάθει να περιμένει τέσσερα δευτερόλεπτα. Ναι κύριε, 4 + δύο ακόμα για τον στραβολαιμιασμένο οδηγό που με αγωνία προσπαθεί να βγάλει τα αμάξι του από το χιλιοπαρκαρισμένο στενό. Αφού θέλουμε να μας διευκολύνουν, γιατί να μην κάνουμε το ίδιο; Είναι πολύ ωραίο, αλήθεια σας λέω. Τι έλεγα;
Α ναι, κλειστοί οι δρόμοι. Μιλάει ο πρόεδρος του κόμματος. Πρόεδρε, άκουγα από μακριά τη φωνή σου, τη φωνή του λαού, που αγωνιζόταν από καρδιάς να ορθώσει ανάστημα. Και εγώ ακούγοντας αυτή τη βοή των κραυγών σου φαντάζομαι την αφεντιά σου σε μια μεγάλη γυάλα, να βυθίζεσαι με τους ομοίους σου και μπλου, μπλου μπουρμπουλήθρες τα λόγια σου, σκάνε στην επιφάνεια. Μπουρμπουλήθρες και στις σπασμωδικές κινήσεις των χεριών σου, μα πού πήγαν τα σεμινάρια σωστής στάσης σώματος και οι επικοινωνιακές χειρονομίες σου; Μπλου, μπλου , οι φωνές σου και αρπάζω την απόχη μου. Ψαρεύω σαν άρρωστα ψάρια τις λέξεις που φτάνουν τελικά καθαρά στα αυτιά μου, ω τι έκπληξη! «…που οι προηγούμενοιιι έπρεπε να είχαν κάνει αυτόόό… που η κυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων αυτό και το παράλλοοο… που έπρεπε εδώ και χρόνια να είχε γίνειιι…»

Και καλά αυτή η βουρκιασμένη βαρετή γυάλα. Ξαναρωτάω.
Όλοι αυτοί με τις σημαίες που πάνε;