Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Κυριακάτικο..

Προειδοποίηση: Το κείμενο που ακολουθεί δεν ενδείκνυται για συμπεράσματα.

Μιας που όλα τα έχω τακτοποιήσει στη ζωή μου, για σήμερα, είπα να γράψω λιγάκι , γιατί σε έχουμε αφήσει πίσω, έξω από την καθημερινότητά μας, αγαπημένε μας αναγνώστη και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να σταματήσουμε αυτό το ταξιδάκι, παρόλο που έχουμε γυρίσει από την Ιβηρική. Γιατί αγαπημένε αναγνώστη, θα πάει μακριά αυτή η κόκκινη (βαλίτσα)μαλέτα...
Εγώ, η Ερασνένα, έχοντας αφήσει την ισπανική ζωή, επαναπατρίστηκα πολύ ανώμαλα. Περνάω μια μεταβατική περίοδο, που παρόλο που ξέρω πως να την οργανώσω, δεν το κάνω. Και την χαρακτηρίζω μεταβατική για να παρηγορούμαι ότι είμαι σε ένα στάδιο και θα περάσω στο επόμενο και ότι αυτό που περνάω εδώ τώρα θα διαρκέσει λίγο και επίσης ότι όλα μετά θα είναι δύσκολα, γιατί μεν θα είναι αρχή , αλλά δεν θα είναι ανιαρά όπως τώρα.
Για να σε βάλω στο κλίμα μιας ψυχοσύνθεσης που μπάζει νερά, όπως η δική μου, θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα και θα σε μεταφέρω σε μια κουζίνα. Τον βολεύομαι πολύ τον χώρο.
Είσαι λοιπόν ένας μάγειρας ( εγώ είμαι δηλαδή, όχι ακόμη αλλά θα γίνω μόλις τελειώσει η περίοδος που λέγαμε) και έχεις μια λίστα από καλεσμένους που θα έρθουν για ένα δείπνο πρωτοκλασάτο, "των χιλίων γεύσεων". Και θα έρθουν γιατί ΕΣΥ τους κάλεσες και τους είχες στείλει και ένα υπέροχο μενού και να τα πρώτα πιάτα που είχες τάξει και δυο τα κυρίως και τα επιδόρπια και τα σορμπέ μέντα στο ανάμεσα για να καθαρίσουν τον ουρανίσκο τους και του πουλιού το γάλα! Πολύ μεράκι είχες όταν έφτιαχνες το μενού... Και αυτή την πρόσκληση την είχες στείλει πριν πολύ καιρόοοο..και όλοι περίμεναν να έρθει αυτή η μέρα να γευτούν όλα εκείνα τα τάματα που θα τους φίλευες. Και περνούσε ο καιρός κι εσύ δεν είχες προετοιμάσει καμία συνταγή, ούτε είχες δοκιμάσει να μαγειρέψεις έστω και μια φορά τα πιάτα που θα τους πρόσφερες. Ούτε για ψώνια δεν είχες πάει να βρεις τα μοναδικά και σπάνια υλικά που θα χρησιμοποιούσες στις συνταγές σου. Και έτσι περνούσε ο καιρός μαγειράκο μου... Και έρχεται η εβδομάδα της λαμπρής προετοιμασίας και εσύ πάλι δεν προετοιμάζεσαι. Και βρίσκεσαι μια μέρα πριν να τρέχεις πανικόβλητος στα σουπερμάρκετ και τα ντελικατέσεν, να ψάχνεις τα κατσαρόλια και τα πυρέξ, τα τούλια που ήθελες για να στύψεις τα λεμόνια και τα μαχαιροπήρουνα ... Να' σαι και την άλλη μέρα, άυπνος για να πήζεις όλη την νύχτα το φρέσκο τυράκι, μέσα σε μια κουζίνα με πολλές κατσαρόλες και μάτια υγραερίου να βγάζουν φωτιές, να στάζεις στον ιδρώτα (όχι μέσα στο φαγητό) και να ανοίγεις ένα ένα τα καπάκια να δεις που έχει βάλει τα ορτύκια και που τη μαρμελάδα βατόμουρο..Πολλά κατσαρολάκια, το ένα φαγητό να καίγεται πίσω από το άλλο και γενικότερα βράστα Χαράλαμπε( καλή σου ώρα όπου και να 'σαι).
Τελικά στρώνεις τραπέζι και βέβαια υποδέχεσαι τους καλεσμένους ντυμένος με μια ποδιά και τις παντόφλες, ενώ αυτοί είναι υπέρλαμπροι και μυρίζουν αρώματα λουλουδιών και όχι φαγητών.. Κάνεις ένα ντους στα γρήγορα και σερβίρεις όπως μπορείς το μενού τον χιλίων γεύσεων , που ομολογουμένως δεν ξεχωρίζει η μια από την άλλη. Σου βάζουν και ένα 7 και πολύ σου είναι. Γιατί θα σε (με) βαθμολογήσουν, για την εργασία σου. Εσένα για την εργασία που θα κάνεις στην κουζίνα και εμένα για την διπλωματική, την οποία εκπονώ με τους ρυθμούς που προσπάθησε και ο μάγειρας της ιστορίας μας να τελειοποιήσει το μενού. Είμαι μια εβδομάδα πριν και μόλις στις 600 λέξεις. Αλλά να σου πω κάτι, εγώ δεν θα αφήσω αυτή την εβδομάδα να περάσει έτσι, θα κουραστώ αλλά μετά όλα θα τελειώσουν ομαλά και θα προλάβω. Όλα θέλω να τα προλάβω, γιατί θέλω να κάνω πάρτυ αποφοίτησης μαζί με τους φίλους μου στις 23 Ιουλίου!!! Τρελό κίνητρο;;;


Σε αφήνω, πάω να γράψω τώρα γιατί το βράδυ έχει θερινό σινεμά.. Και υπόσχομαι να σε κρατάμε up to date…
Φιδάκια!