Πρωτοχρονιά στην Βαλένθια.
Το έθιμο έλεγε σταφύλια στην αλλαγή του χρόνου. Δώδεκα. Σε κάθε χτύπο της καμπάνας ένα. Αντί για τσαμπί λοιπόν, πηραμε τα κολονάτα μας ποτήρια και μαζευτήκαμε στην πλατεία Ayundamiento , μαζί με όλο το αλλοδαπό, μιας και εμείς αλλοδαπά είμαστε σε αυτή την πόλη. Τα μπουκάλια σαγκρίας και οι σαμπάνιες στο πάτωμα, σε πλαστική πάντα σακουλίτσα. Η καμπάνα άρχισε να χτυπά, η κατάποση των σταφυλιών ξεκίνησε με ζήλο. Περίσσιο. Κάθε χτύπος και ένα σταφύλι. Στα πέντε είχα πνιγεί. Τα υπόλοιπα εφτά τα πέταξα στον αέρα κάνοντας μια ευχή...
Και ενώ εμείς γιορτάσαμε την πρωτοχρονιά, στην Γάζα τα κλάματα και οι φωνές δεν έχουν τελειωμό. Η διαμαρτυρία που παρακολούθησα στην Βαλένθια ήταν σιωπηλή. Ανατριχιαστικά βουβή. Κεριά, πανό, μηνύματα που παλεύουν να ταξιδέψουν και να ευαισθητοποιήσουν.
***
Νευρίαζα με τις ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες και τις τιμές στα κεράκια. Αυτή την φορά όμως δεν νευριάσα. Γέλασα με την θεία έμπνευση. Κεράκι ηλεκτρικό που ανάβει με λεφτό, δεν είχα ματαδεί. Δηλαδή, βάζεις 10 σεντς, ανάβει ένα. Βάζεις 50 σεντς ανάβεις 5. Με 2 ευρουλάκια άναψες 20 κεριά! Εντυπωσιακό; Είσαι και large, είσαι και φωταγωγικός.
Τι άλλο θα σκαρφιστούμε παναγίτσα μου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου