Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Τόσα χρόνια φούρναρης...


Οι φούρνοι με τρελαίνουν , μοιάζουν με τους δικούς μας. Ψωμάκι, baguette κατά κύριο λόγο, και γλυκά. Πολλά γλυκά και διαφορετικά από αυτά που είχα συνηθίσει να τρώγω από τον Τερκενλή και το Χατζή και τον Αγαπητό, και τους υπόλοιπους «γλυκύτατους» κυρίους του Βορρά της Ελλάδας. Εδώ έχουν ζύμες, όχι σιροπιαστά. Κρουασάν με φαντασία στη γέμιση , τάρτες με αμύγδαλα και μούρα, κρέμες και φινιρίσματα καραμέλας. Έχουν ακόμη και την παραδοσιακή τάρτα του Αγίου Ιακώβου, μεγάλη η χάρη του, για πρωινό είναι εξαιρετική. Με αμύγδαλο και αυτή, θυμίζει τη ζύμη από ραβανί, αφράτη και πυκνή, αλλά χωρίς το σιροπάκι. Από πάνω έχει άχνη και στη μέση με στένσιλ , ένα σταυρό. Είπαμε, είναι του Αγίου.

3 σχόλια:

aerostatik είπε...

άλα ο σταυρός...

SUN W KNIGHT είπε...

Ο Σταυρός είναι Σπαθί...

κόκκινη μαλέτα είπε...

Ο σταυρός είναι σταυρός, όχι σπαθί. Τουλάχιστον αυτό ξέρουν οι κάτοικοι του Σαντιάγο και της γύρω περιοχής.