Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο...

...και αχνό στον αέρα...



Αλλά αυτό δεν είναι ένα στεναχωρημένο τρενάκι. Είναι χαρούμενο...

Απόφαση της τελευταίας στιγμής. Παρασκευή βράδυ στο τρένο - Βαλένθια καλεί Μαδρίτη. Νιώθω κάτι θετικό να με περιβάλλει. Ταξιδεύω με τέσσερις Ιταλούς φίλους. Συμμετέχω στην παιδική μου εικόνα, βλέπωντας πάντα ταξιδιώτες, παρέες όμορφες με τα μπαγάζια τους και τους χάρτες στο χέρι. Είμαι ένας από αυτούς.

Βάζω τις πέντε αισθήσεις στην κόκκινη μαλέτα και φύγαμε!

Μαδρίτη, είμαι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος.