Πάντα θα ταξιδεύουμε, κουφάλα χρηματιστή

Διαβάζοντας τους οικονομικούς τίτλους ελληνικών, και μη, εφημερίδων, σε πιάνει ένα σφίξιμο. Ένα αβέβαιο αύριο με περιμένει, σκέφτομαι. Κρίσιμη εβδομάδα για τα επιτόκια, πτώση, ύφεση, βουτιά, κρίση, κρίση… με πιάνει κρίση! Ήρθε το τέλος, ήρθε το τέλος! Αυτό θέλουν μάλλον, να μας δουν τρελαμένους στους δρόμους να φωνάζουμε την συντέλεια.

Πέφτω σε ένα ρεπορτάζ που λέει πως, παρά την οικονομική παράνοια που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες, μήνες ή μήπως χρόνια, έχω ξεχάσει πια, η τουριστική κίνηση μια χαρά τα πάει στην Ευρώπη. Ο κόσμος ταξιδεύει παρά τις ντουζίνες απαισιόδοξων αναγγελιών που τον ταΐζουν. Στην Αμερική, βέβαια, είναι πιο χεσμένοι, ίσως πιο επηρεασμένοι. Στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ακυρώσεις πτήσεων. Ο κόσμος κινείται. Ταξιδεύει. Και τις χριστουγεννιάτικες διακοπές του θα πάει, και τα γλυκά του θα φάει, και τα δώρα του θα χαρίσει. Εντάξει, μπορεί στην φιλική επίσκεψη να μην δωρίσει ουίσκι Cardu μα ένα απλό Johnny, αλλά την κάνει τη δουλεία του και αυτό. Μπορεί, επίσης,(αυτό αφορά τους Έλληνες κυρίως) να κάνει μια περικοπή δώρων στα μακρινά ξαδέρφια και στην κόρη του μπάρμπα που είχε ένα φίλο και παντρεύτηκε την αδελφή του συμπεθέρου, που ο γιος του ήταν συμμαθητής της εγγόνας του. Αλλά καιρός ήτανε. Όλα καλά. Θα φτιάξουν όλα, πάντα φτιάχνουν στην τελική.

Σήμερα ξύπνησα αισιόδοξη και πάω κόντρα στα Κυριακάτικα νέα, έτσι για σπάσιμο!

Και ένα στιχάκι της στιγμής:

Μας τρέλανε το πτωτικό
Τα μυαλά πονάνε
Δώστε βαρύ ναρκωτικό
Σ’ αυτούς που κυβερνάνε.

Αμ πώς;

Καλή μας μέρα!