Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Σάπια φρούτα

Μαλλί ξασμένο. Φτηνό κραγιόν να φεύγει από το περίγραμμα των χειλιών της. Το πρόσωπό της μαρτυρούσε τα χρόνια της. Και αυτή η γούνα; Σύμβολο μιας ξεπεσμένης Χρυσής εποχής. Πόσο μόνη νιώθει; Τρελά μόνη, σκεφτόμουν.

Μπροστά στον κουλοχέρη, ο μοχλός είχε γίνει προέκταση του χεριού της. Μαραμένα φρουτάκια να καταβροχθίζουν τα ευρώ της που με μανία στοιχημάτιζε. Πατούσε τα κουμπιά με ζήλο, λες και θα αυξάνονταν οι πιθανότητες όσο πιο δυνατά τα πατούσε. Η εκτόνωση της. Αν τύχαινε και το μηχάνημα της επέστρεφε κάποια από τα πονταρισμένα, χαιρόταν με τον ήχο των κερμάτων. Αν συνέχιζε να καταβροχθίζει τα φράγκα της, ξαναπήγαινε στο μπαρ, να χαλάσει, μέχρι να στεγνώσει τελείως. Μονολογούσε κιόλας. Και κάπνιζε. Μόνη έμπαινε, μόνη έβγαινε.

Τα «φρουτάκια» στις παλιές και μη μπυραρίες της Ισπανίας, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση για την πληθώρα τους. Εμείς δεν τα έχουμε τόσο στην φόρα στην Ελλάδα, τους έλεγα και απορούσαν γιατί να είναι απαγορευμένα.

Γιατί ίσως ο πωρωμένος μεροκαματιάρης σπαταλάει- έτσι απλά- το μεροκάματο σε μια βραδιά, δεν είναι λόγος; Όταν έχεις αυτό το κουσούρι, (γιατί τον άκρατο τζόγο ως κουσούρι το εκλαμβάνω και ως ανεξέλεγκτο πάθος), είναι πιστεύω μεγάλη πρόκληση το φρουτάκι δίπλα σου.



Το 2002, ο «νόμος Χριστοδουλάκη» απαγόρευσε τους κουλοχέρηδες σε κάθε ιδιωτικό χώρο, πλην των καζίνο. Ο νόμος όριζε ποινή φυλάκισης για τους παραβάτες τουλάχιστον 3 μηνών και επιπλέον χρηματικό πρόστιμο της τάξεως των 5.000 ευρώ.

Ο «νόμος Χριστοδουλάκη» οδήγησε το 2006 σε καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καθώς παραβιάζει, μερικές από τις βασικότερες αρχές του κοινοτικού Δικαίου, όπως είναι η ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών εντός της Ε.Ε.. (!) Ακούσατε, ακούσατε! Και είναι μια υπηρεσία που, δηλαδή, κρίμα και άδικο να εμποδίζεται. Παράλογο. Καχύποπτο. Δεν μας φτάνουν τα πρόστιμα για τους ανεξέλεγκτους ρύπους και η οικονομική επιτήρηση που έχουμε στο κεφάλι μας σαν χώρα…

Το λοιπόν...
Με χρηματική ποινή ύψους 31.798,80 ευρώ την ημέρα απειλείται η χώρα μας, καθώς δε συμμορφώθηκε με την κοινοτική οδηγία για την άρση του νόμου 3037/2002 που απαγορεύει τα «φρουτάκια», οπουδήποτε, εκτός του καζίνο. (πηγή: http://www.tvxs.gr)

Αν πέσεις σε αυτό το κείμενο, είσαι δεν είσαι τζογαδόρος, πες μου την γνώμη σου… Προσωπικά, ούτε ΚΙΝΟ, ούτε ξύνω, ούτε ΛΟΤΤΟ, ούτε τζόκερ.

Καλότυχο σαββατοκύριακο,
καλημέρα!

3 σχόλια:

aerostatik είπε...

έβλεπα λοιπόν στη Σουηδία και τη Δανία, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, μπαρ με κουλοχέρηδες, και τις ηλικιωμένες γυναίκες να παίζουν μέχρι να έρθει το τραίνο...

Ανώνυμος είπε...

Τζογαδόροι! Άνθρωποι στο βάθος καταθλιπτικοί, στο τέλος αξιολύπητοι. Κανένας δεν πλούτισε από τον τζόγο όμως πολλές ζωές και οικογένειες καταστράφηκαν. Αν αξίζει να πληρώσουμε ένα πρόστιμο για μη συμμόρφωση είναι αυτό. Αρκετά "ακουμπάει" ο Έλληνας σε ΣΤΟΙΧΗΜΑ, ΛΟΤΤΟ, ΤΖΟΚΕΡ και καζίνο. Πρωί πρωί στο Λουτράκι και δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις έξω από το Ναό της Τύχης. Αν κρίνω δε από τις μάρκες των αυτοκινήτων; Πολλοί λίγα ήταν αυτοκίνητα πλουσίων. Τα υπόλοιπα μαρτυρούσαν μικροαστούς που αγόραζαν ακριβά λίγη ευτυχία.
Επειδή με έχει απασχολήσει αρκετά το θέμα θεωρώ τον τζόγο πιο καταστροφικό κι από την χρήση ναρκωτικών (μιλάμε για εθισμό κι εδώ). Για τον απλούστατο λόγο πως η καταστροφή που συνεπάγεται για τον παίκτη συμπαρασύρει και όλο τον άμεσο περίγυρό του (οικογένεια) και η οποία δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κοινωνική και ψυχολογική επίσης.
Συγνώμη για το "σεντόνι" αλλά νομίζω πως η επικινδυνότητα του τζόγου έχει σκόπιμα υποτιμηθεί διεθνώς.

κόκκινη μαλέτα είπε...

> aerostatik
πόσο νορμάλ είναι για αυτούς..

>pandora
συμφωνώ.. Καταστροφικό και ανατριχιαστικό να χάνεις στο τζόγο το σπιτικό σου το ίδιο. Και πόσα ακόμα δεν έχουν υποτιμηθεί διεθνώς. Μα οι αδυναμίες του ανθρώπου μεγαλύτερες από την κρίση του.