Love is in the air...of Granada

Love is in the air, ακούγεται στο bar... Κοιτάζω γύρω μου, ο κόσμος χαμογελάει, ψιλοτραγουδάει. Πού είναι, λέει, το love? Οι φίλοι μου, οι γνωστοί και άγνωστοί μου, άλλες ουσίες μαγικές αναπνέουν στον αέρα της Ελλάδος τις τελευταίες μέρες...

Love is in the aiiiirr, συνεχίζει το κομμάτι... Ρίχνω ξανά μια συνοφρυωμένη ματιά γύρω μου. Βλέπω 17χρονα παιδιά να πειράζονται και να αστειεύονται. Σκέφτομαι τον όμορφο μικρό, που δεν υπάρχει εξαιτίας μιας άρρωστης, απαίδευτης, εξουσιαστικής και ψυχανόμαλης σφαίρας. Μάλλον έχω γίνει ευάλωτη, σκέφτομαι, μετά από τόσο πληροφοριακό βομβαρδισμό.

Μετά από την βροχή βγαίνει ο πιο όμορφος ήλιος, λένε. Αυτόν τον ήλιο περιμένουν τα παιδιά ξανά. Και μιλάω για τον πορτοκαλοκίτρινο ήλιο, τον αυθεντικό - για να προλάβω τυχόν πράσινο υποννοούμενο.

Σαν αυτόν που μας είχε περικυκλώσει μαγικά στον δρόμο για την Γρανάδα... Αυτό το χρώμα, τόσο έντονο, μα και ευγενικό με τα μάτια μας, ταίριαζε εκπληκτικά με τις μουσικές του St Germain και των Thievery Corporation που ακούγαμε στο αμάξι. Οι ισπανικές πινακίδες περνάνε γρήγορα από μπροστά μας. Valencia, Murcia, Lorca, Granada. Σε ένα λοφίσκο ένας πλαστικοποιημένος, πιθανόν, ταύρος στέκει καμαρωτός. Θέαμα ψαρωτικό οταν το κοιτάς από μακρυά.

Το ταξίδι στο παρελθόν ξεκινά, στην Γρανάδα των παλιών, καλοδιατηρημένων κτηρίων, με τα πλακόστρωτα και την αραβική αγορά, το ποταμάκι και τον περίπατο που δεν θές να τελειώσει. Η περιοχή Albayzin θυμίζει το χωριό που ονειρεύτηκα. Δρόμοι, σκαλοπάτια, σπιτάκια, πορτούλες της γιαγιάς του παραμυθιού και της φλούδας πορτοκαλιού, που βάζει στην ξυλόσομπα για να μυρίσει το σπίτι. Κάπως έτσι. Το Albayzin, αναγνωρισμένο από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, κοιτά το απέναντι εντυπωσιακό παλάτι και φρούριο Αλάμπρα. Περπάτησα στους κήπους του, θαύμασα την ισλαμική αρχιτεκτονική και κατηφόρησα ξανά προς την πόλη, για να γευτώ ροζέ κρασί και καλό κρέας Ανδαλουσίας.

Love was in the air till then...

Μετά ήρθε ο κουκουλοφόρος, έσπασε την τζαμαρία του μαγικού μαγαζιού που χαρίζει ταξίδια αναψυχής, πλάκωσαν τα ΜΑΤ και τα κανάλια, οι αντιεξουσιαστές και οι αναρχικοί, παραλίγο να ξεχάσουμε το παιδί στο ζόρι μας να ρίξουμε ευθύνες και τώρα, μέτρα τις πληγές, προχώρα μπροστά, βούτα στην καθημερινότητά σου, μα μην ξεχνάς αυτό που σε τάραξε τόσο τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη 2008...

Salud